O.S. Domburg

Gisteren brachten we een bezoekje aan de O.S. Domburg. Een basisschool in het district ´Wanica´. Domburg is een pilotschool van LEARN: leerlingen ervaringsgerichte aanpak van het reguliere Nationaal onderwijs in Suriname. De school telt ca. 320 leerlingen en is voorzien van een mediatheek om in te grasduinen en een groot voetbalveld voor de kinderen om zich uit te leven.

Domburg werd vijf jaar begeleid door PROGRESS (waar wij nu stage lopen). Leuk om te zien,
is dat ze ook nu nog werken met actieve werkvormen zoals hoekenwerk en contractwerk.
Jaarlijks worden ook enkele schoolactiviteiten georganiseerd zoals culturele dagen, tentoonstellingen en de scholierenuitwisseling waarbij de school op uitwisseling gaat naar een ander district. Dit jaar trekken ze naar het hartje van Suriname, nl: het binnenland.
In de klassen doen de leerkrachten hun best om de klas in te kleden met de beschikbare middelen. Ze maken er ook klasafspraken, hebben een weer- en weekkalender, een verjaardagskalender, een leeshoek en in bijna alle klassen zagen we er ´de beertjes van Meichenbaum´. Kortom wij waren aangenaam verrast over het enthousiasme en de motivatie van de leerkrachten en deze learnschool. Maar we denken ook dat de visie van de leerkrachten nog moet veranderen en echt de leerling centraal moet zetten. Kindvriendelijk onderwijs, daar willen we naartoe.

Maandag en dinsdag ging er een training door hier op het kantoor van Progress. 'Train de trainer' had deze training als titel en het draaide rond 'krachtige leeromgevingen'. Er stonden drie krachtige, gemotiveerde trainers voor een groep van 35 pittige, vrouwelijke (!!) leerkrachten. Ongelooflijk leuk om zo'n groep enthousiast zien samen te werken. Iedereen staat open voor vernieuwing en is bereid om actief mee te werken aan een vernieuwend, kindvriendelijk Surinaams onderwijs. Ik heb kennis gemaakt met geweldige vrouwen die stevig in hun schoenen stonden. Uiteindelijk is het doel dat zij, deze getrainde vrouwen, de nieuwe trainers worden. Zij hebben nu de grote verantwoordelijkheid om op hun beurt een groep van 30 leerkrachten en directies te trainen en te overtuigen van het succes van een krachtige leeromgeving. No easy job! Je moet maar durven! Maar lef hebben ze, de Surinaamse vrouwen!!!

Eendracht Paramaribo

Zondag sprongen we op onze bike zonder plan. We kwamen uit bij 'den Osbroek' van Paramaribo. Het was zondag dus voetbaldag. Ook hier is dat zo. In vergelijking met bijvoorbeeld 'Eendracht Aalst' stelde het niet natuuuurlijk niet veel voor :) Maar ik heb er weel twee toffe kereltjes ontmoet en een balletje mee geshot.

Eerste weekend

Het eerste weekend is achter de rug, nog 12 te gaan :) Ja, ik geef het toe dat ik Belgica en het thuisfront ongelooflijk mis. Dit had ik nooit verwacht. Het is nog een beetje zoeken, aanpassen, wen(n)en... en er is hier geen Prinsjenkiezink (geweest). Maar ik zit wel op 5°NB van de evenaar en het zonnetje schijnt, en ze schijnt fel. Dus het zou zonde van de tijd zijn om te blijven dwalen naar België. Het is er veel te grijs...

En ook hier is het weekend dus trokken we zaterdag naar het centrum van Paramaribo. Een bescheiden stadje maar mét een levendige markt. Veel kleurrijke mensen die er op straat leven, wekren, dromen... Geen strand (oooh) maar wel een oude haven langd de brede, bruine Surinaamse rivier. Ook zie je veel mannen met een vogeltje. Dit blijkt een statussymbool te zijn hier in Suriname, mannen met aanzien dus (Ohlalala!). Op zondag doen ze er zelfs wedstrijden mee op het onafhankelijkheidsplein. Toch moet ik ook vertellen dat Paramaribo hier en daar wel trekjes heeft van een derde wereldsland: stank, wildplassen, vuile openbare riolen, bedelaars, armoede,...

Maar eens terug in de Hendrikusstraat, enkele kilometers verwijderd van de stad, kom je tot rust on de palmbomen met een boek en een verse manjo (= mango). En heb je geluk spot je af en toe een kikker of een hagedis.

Sproetjes Team Stef x

Aan de slag!

Deze week hebben we vooral op het kantoor van Progress gewerkt. we namen literatuur door over het Surinaams onderwijs en de projecten van Progress. Onze stagementor Lilianne is zeer enthousiast over onze ideeën maar ik heb het gevoel dat die toch niet zo vernieuwend zijn. Enerzijds kennen ze hier al veel maar anderzijds in praktijk worden ze nog niet toegepast. Door middel van trainingen wil Progress directies en leerkrachten wapenen met tools/handvatten voor activerende didactiek toe te passen in de praktijk. nadien gaan zij het geleerde overdragen aan hun collega's. Leuk idee he!

Wel jammer dat we al veel binnen hebben gezeten achter een bureautje. Hopelijk komt daar dit weekend verandering in. misschien dat we met de fiets het centrum intrekken op zoek naar meer studenten en avontuur.

Vandaag (vrijdag 22 januari 2010) maakte we kennis met de Polaneschool. Deze lagere school ligt hier om de hoek van het Progresskantoor. We ontmoette er de directie en hebben afspraken gemaakt. Zo mogen we er vanaf 3 februari observeren.

Volgende week bezoeken we nog eens twee lagere scholen en ook een kweekschool. Dat is een school die jonge meisjes en jonges (van 16 jaar) opleidt tot juffen en meesters. Vreemd maar hier is een opleiding tot leerkracht lager onderwijs niet op hogeschoolniveau. Dit willen we in de (verre) toekomst wel veranderen.

Het appartement is petit maar proper. We zitten vooral buiten op het terras want binnen is het te warm. De kotmadam is een vriendelijke vrouw van Surinaamse afkomst. Haar partner is een leuke (rasechte) Hollander die altijd voor ons klaar staat.

Het eten is nog een beetje zoeken. Voorlopig hou ik het bij slaatjes en broodje kaas :)

Ziezo, tot een volgende keer maar weer. Als het internet me niet in de steek laat!!!

Groetjes aan het thuisfrond
Stef xxx

Dag 3

Vandaag zijn we vlekkenloos, mits een paar omwegen maar toch voortreffelijk vlot, naar het kantoor van Progress gefiets. En links, met veel getoeters van de Surinaamse chauffeurs. Blijkbaar zijn we al gespot. Enkele collega´s hebben ons zien coursen. Kan ook moeilijk anders want we hebben twee pareltjes uitgekozen: Katrien een hemelsblauwe en ik een banaangele fietsmobiel. Foto´s volgen uiteraard.

Aankomst

Onmiddellijk na landing voel je de zwoele lucht op je lichaam vallen. Het eerste wat ik dus deed was mijn slippers aantrekken en smeren.

Sfeerfoto tijdens de lange vlucht richting Paramaribo en reclame voor KLM!